ZIELCONNECTIE OF ONVERWERKT TRAUMA?

Wanneer we heel veel voelen voor iemand en dit contact ineens wordt verbroken, dan kan er een lastige situatie ontstaan. Deze situatie zorgt er in de meeste gevallen voor dat we moeite hebben om dit af te sluiten en los te laten. Maar is het een zielconnectie, of onverwerkt trauma?

Wanneer een verbinding, of een bepaald contact ineens wordt verbroken zonder dat we dit hebben kunnen uitpraten, dan zal dit iets onopgelost in zich dragen. De ander heeft zonder uitleg al het contact verbroken, of zich afgesloten zonder iets te hebben gezegd.

De ander is verantwoordelijk?

Soms is het wel zo dat iemand het heeft uitgelegd, maar dat het toch nog een onafgemaakt gevoel geeft. Dit laatste kan onuitgewerkt voelen omdat het contact ontstond, zich wellicht verdiepte, en we vervolgens de potentie voelden. Er werden allerlei zaken geactiveerd, en dan plots stopt alles. We hebben deze gevoelens, verlangens en behoeften niet samen kunnen uitwerken en in alle ruimte kunnen beleven.

“Important encounters are planned by the souls long before the bodies see each other.”

Paulo Coelho

We kunnen denken dat de ander verantwoordelijk is voor het feit dat we niet kunnen loslaten. Hij of zij is niet open of duidelijk is geweest. Of omdat de ander zich zomaar ineens afsloot. Maar willen en/of kunnen wij zelf wel loslaten? En waarom zou ons dat niet lukken? Want we zouden op elk moment de beslissing kunnen nemen om de verwachtingen los te laten en verder te gaan.

Zielconnectie

Maar we zouden kunnen denken dat dit ‘niet los kunnen laten’ vooral met de ander en/of de relatie te maken heeft. Terwijl in werkelijkheid het alles te maken heeft met onszelf. We kunnen niet loslaten omdat de relatie, en het ‘hierna verbroken worden van dit contact’ een trauma heeft aangeraakt. Een trauma dat ooit is ontstaan door een situatie waarin we plots in de steek werden gelaten. Alleen achterblijven in onzekerheid. Iets dat heel dicht bij was, was ineens weg.

“I saw that you were perfect, and so I loved you. Then I saw that you were not perfect and I loved you even more.”

Angelita Lim

En er was vooral onbegrip, maar ook voelden we ons alleen. Hadden we iets verkeerd gedaan? Waarom? Natuurlijk zijn er bij iedereen weer allerlei verschillende nuances in hoe het trauma precies is ontstaan. Maar hoofdzakelijk komt het neer op gevoelens en emoties die overeenkomen met ‘ons alleen voelen’, ‘ons niet goed genoeg voelen’, ‘ons in de steek gelaten voelen’, minderwaardigheid, onbegrip en onzekerheid.

Onverwerkt trauma

Dit trauma is nog niet verwerkt waardoor het inderdaad blijft trekken. Dit omdat het is geactiveerd. Het is aan de oppervlakte gekomen. En het wil worden bevrijd. Maar omdat we met de ander bezig zijn, hoe het was en hoe het had kunnen zijn, zijn we niet bij onszelf.

Een zielverbinding voelt fijn en niet vervelend, maar niet als er nog een onverwerkt stuk aan verbonden is. Wanneer we ons trauma verwerken, kunnen we ons bevrijden van het vervelende, onrustige gevoel over de persoon waar we maar niet los van lijken te kunnen komen. Het kan echt als een worsteling voelen. Het blijft je maar achtervolgen. Het lijkt ook alsof je niet verder kan. En dat is niet omdat we een zielconnectie ervaren, maar omdat we onverwerkt trauma ervaren.

“A soulmate is an ongoing connection with another individual that the soul picks up again in various times and places over lifetimes.”

Edgar Cayce

Dus probeer je bewust met dit stuk te verbinden en erken aan jezelf dat het er is. Probeer een manier te vinden waarop je jezelf kan helen en bevrijden. Spreek met jezelf af dat je een bepaalde tijd geen afleiding meer zoekt en niet bezig bent met die ander. Blijf voelen wat er allemaal omhoog komt. Spreek met jezelf af dat je het jezelf gunt om te helen. Los dit eerst op voordat je weer bezig zal zijn met nieuwe deuren die je wil gaan openen. Auteur: Mirella Suurhoff.