ZELFVERRAAD IS LIEFDE

Als kind leer je dat zelfverraad normaal is. Bewust of onbewust werd je vertelt dat sommige delen van jou niet goed zijn. Maar ook dat dingen die je ervoer niet gebeurt zijn. Hiermee werd jouw waarheid ontkent. Ook kun jij je waarschijnlijk nog wel herinneren dat je behoeften en grenzen genegeerd werden.

Als kind ben je je niet bewust dat dit niets zegt over wie jij bent. Het is geen weerspiegeling van jou, maar van de ander. Om toch liefde en goedkeuring te krijgen ga je delen ontkennen van jezelf en ga je wat goed is uitvergroten. Ik leerde al jong dat ik voor anderen klaar moest staan, dan was je liefdevol en goed. Natuurlijk had ik daar soms helemaal geen zin in, maar ik wilde boven alles dat mijn ouders van me hielden.

Zelfverraad is goed

Hoe meer ik mezelf wegcijferde voor de ander, hoe beter ik was. Onbaatzuchtigheid boven zelfverraad. Hiermee werd jezelf verraden voor mij gekoppeld aan liefde. En als ik dat niet zou doen, was er teleurstelling en schuldgevoel. Toen ik halverwege de dertig was en mijn zoveelste relatie eindigde, was ik helemaal leeg en op. Ik wist niet wie ik was en wat ik wilde.

Ik weet nog dat een vriendin aan me vroeg; “Wat wil JIJ?” Ik bevroor en kon haar geen antwoord geven. Nooit eerder had ik rekening gehouden met mezelf, of mijn eigen behoeften.

Schuldgevoel

Ineens viel alles op zijn plek. Ik snapte waarom mijn relaties een ongezonde dynamiek hadden gehad. En ik me altijd alleen had gevoeld. Op mijn genezingsreis begon ik zelfvertrouwen te ontwikkelen door mijn gewoonten te veranderen. Ik verwerkte mijn wrok en innerlijke woede, die ik had opgebouwd door mijn grenzeloosheid. En ja, natuurlijk voelde ik me schuldig, omdat ik geconditioneerd was om te geloven dat zelfopoffering liefde was.

Begin om elke dag een kleine belofte te maken aan jezelf en deze na te komen. Maak stap voor stap andere keuzes en voel je eigen kracht. Auteur: Madeleine van Mourik.