ZELFSTANDIG IN EEN RELATIE

Velen houden nog in min of meerdere mate afstand. Afstand tot henzelf en afstand tot de ander. Afstand levert ons veel op, vooral in de vorm van veiligheid. Als we afstand houden, kunnen we nooit al te veel worden gekwetst of afgewezen. Ten aanzien van zaken die wel in ons zitten, maar die we niet willen voelen. We blijven liever aan de oppervlakte en zelfstandig, zodat ze niet worden aangeraakt of bloot gelegd.

Levend in deze afstand, kan iemand vrij zelfstandig lijken. Ik denk even aan mezelf hoe ik -voornamelijk aan de oppervlakte- overal als een vlinder rondfladderde en nooit met mezelf of een ander de diepte in ging. Ik wilde me niet aan iets of iemand binden en hield afstand. Vol levenslust en ideeën zat ik. Je zou bijna denken dat ik een heel zelfstandig en gelukkig mens moest zijn.

Hoe word je gelukkig?

Maar hoe kan je werkelijk gelukkig zijn als je nauwelijks in verbinding bent met jezelf? Vanuit deze oppervlakkige verbinding trok ik anderen aan die ook deze afstand bewaarden. Een grillig leven gebaseerd op onrust vanuit onderdrukking.

Wanneer we de deksel oplichten en onszelf op een dieper niveau gaan verkennen, zullen we eerst alles gaan voelen wat we eerder altijd hebben weggestopt. We zullen ons verre van zelfstandig voelen en voelen de neiging uit te reiken naar anderen of naar onze buitenwereld om onszelf nog enig houvast te verschaffen. Soms lijken we wel een kwetsbaar bang vogeltje. Van alles komt op ons af.

Meer autonomie

Hoewel het voelt alsof onze (schijn!) krachtige, zelfstandige energie plaats heeft gemaakt voor een kwetsbaar onzeker persoon, zijn we juist op weg naar meer autonomie, kracht en zelfstandigheid dan ooit! Het voelt alleen niet zo. Onze schilden laten zakken, zorgt in eerste instantie voor een onveilig gevoel.

“Breathe. Let go. And remind yourself that this very moment is the only one you know you have for sure.”

Oprah Winfrey

De eerste fase die ik beschreef is verre van zelfstandig want we dragen geen zorg voor wie en wat werkelijk deel van ons uitmaakt. We zijn met ons bewustzijn louter aanwezig in de buitenste lagen van ons wezen. Maar enige tijd op weg op het pad van bewustwording en omarming van wie en wat we allemaal zijn, zal ons meer in onze kracht brengen. We zullen steeds minder nodig hebben van buiten onszelf, door de inzichten die we krijgen en de patronen die we gaan doorzien. We voelen dat we het zélf kunnen en gaan de controle naar mensen en zaken buiten onszelf meer loslaten.

Laat de controle los

We denken; wat maakt het nog uit? In verbinding met mezelf voel ik me gelukkig. Er is een basis van geluk en tevredenheid en die basis zal er altijd zijn, ongeacht wie of wat er in ons leven is. Deze staat van Zijn bereiken is geweldig, met name omdat er hiermee ineens ontspanning komt, en dus ruimte voor een zuivere verbinding met een ander. Voor liefde. Hoe meer we trekken en controleren, hoe meer afstand er zal zijn in relatie tot onszelf en de ander. Hoe meer we de controle loslaten, hoe meer we onszelf en anderen juist aantrekken. Verbinden.

Zelfstandig zijn, ten aanzien van Alles van jezelf. In je kracht staan. Om daar te komen, zitten we periodes in het donker. Ga daar gewoon zitten. Hou je focus daar en reik niet uit naar buiten of naar een ander. Weet dat dit ook weer eindigt. Weet dat dit jouw licht tegelijkertijd ook feller zal doen schijnen. Omarm de schaduw. Groeien doet pijn. Zet door. Je kan het. Auteur: Mirella Suurhoff.