ZELFAFWIJZING OF VERANTWOORDELIJKHEID?

Velen van ons hebben in de jeugd een zelfbeeld van schaamte ontwikkelt. Dit komt doordat je ouders je spiegelde dat je geen waarde hebt, slecht bent, ongelijk hebt of niet gewenst bent. Meestal gebeurt dit in destructieve gezinnen. Je ouders hebben hun eigen schaamte op jou geprojecteerd, door je overal de schuld van te geven. Heb je nu last van zelfafwijzing of verantwoordelijkheid?

“Your greatest responsibility is to love yourself and to know you are enough”

Jij bent de verantwoordelijk gaan dragen voor al het negatieve, omdat je ouders weigerden dat zelf te doen. Hierdoor ben je nu gevoelig voor kritiek en vat je alles persoonlijk op. Dus elke keer dat je nu een negatieve reactie krijgt, is het jouw persoonlijke fout. Jij bent het die verantwoordelijkheid draagt voor de fout.

Schaamte van je ouders

Omdat je ouders hun eigen schaamte niet aankonden en ook niet konden oplossen, hebben ze het aan jou door gegeven en werd die schaamte jouw zelfbeeld. Wat belangrijk is om te onderzoeken, is het verschil tussen verantwoordelijkheid en zelfafwijzing. Als jij de kracht over je eigen leven neemt, ben je verantwoordelijk. Maar als deze verantwoordelijkheid eigenlijk ‘vals‘ is, dan wordt het zelfafwijzing.

“Break from self rejection, try some introspection”

Zelfafwijzing kan zich namelijk vermommen als verantwoordelijkheid. Als je verantwoordelijkheid neemt, voel jij je krachtig. En als jij jezelf de schuld geeft, voel je je slecht en machteloos. Soms is echter de schuld op je nemen de enige manier om te voorkomen dat jij jezelf slachtoffer of machteloos voelt. Dan is zelfafwijzing een manier om hieraan te ontsnappen en even je kracht te voelen.

Zelfafwijzing of verantwoordelijkheid?

Als kind voelde jij je minder bang en machteloos, als je de schuld op je nam, of het gewoon verdiend had. Als je dat deed, had je namelijk weer ergens een gevoel van controle. Je hebt dan een destructieve gehechtheid aan verantwoordelijkheid ontwikkeld. Verantwoordelijkheid nemen voor jouw aandeel in een situatie is iets moois en heel volwassen. Tot het punt waarop je niet alleen jouw aandeel in de situatie neemt, maar ook het aandeel van de ander.

Ik ben slecht

Als je diep van binnen gelooft dat je slecht bent, ga je er bijna automatisch van uit dat al het negatieve dat gebeurt door jou komt. Je vat elke negatieve reactie persoonlijk op en het gevoel van schaamte wordt onmiddellijk geactiveerd. En veel mensen maken hier gebruik van door je te dwingen die schuld te dragen, ongeacht of iets jouw verantwoordelijkheid is of niet. Zo kunnen zij hun eigen schaamte ontlopen.

“Be your own reason to smile”

Als je alles persoonlijk opvat, is het leven pijnlijk en het maakt het gevoel van schaamte alleen maar erger. De eerste stap is bewust worden wat er speelt bij jou. Ga oefenen met inzien wat van jou is en wat van de ander. Auteur: Madeleine van Mourik.