ZE WAS KLAAR MET NIET VOLLEDIG ZICHZELF ZIJN

Ze realiseerde zich dat ze de enige was die ze kon zijn. Niet trouw zijn aan zichzelf was slecht voor haar ziel en de wereld. Ze was klaar met luisteren naar het geluid van de wereld. Ze realiseerde zich dat de stille stem van haar eigen ziel, het mooiste geluid was.

Klaar was ze ook met twijfelen aan haar motieven, haar bedoelingen, de roep van haar ziel. Ze realiseerde zich dat vragen antwoorden zoeken, en misschien wist ze de antwoorden al. Streven wilde ze niet meer, forceren, doorzetten en op het harde pad blijven. Ze realiseerde zich dat het moeilijk maken van dingen, een teken was om een ander pad te kiezen.

Verlangens volgen

Ze was klaar met vrienden die haar vermaanden om meer licht en luchtig te zijn. Ze realiseerde zich dat ze niet begrepen werd. Dat ze in de diepe wateren van het leven zwom, ze voelde zich thuis in hun donkere diepten en stierf als ze aan de oppervlakte leefde. Ze was klaar met de afleiding, de ontkenning, de kleine verslavingen die haar weghaalden van de ware verlangens van haar ziel. Ineens wist ze dat haar kracht voortkwam uit focus en toewijding.

Ze was klaar met het niet volgen van de verlangens die elke dag in haar ziel schreeuwen. Ze realiseerde zich dat als ze er niets meedeed, ze een stille dood sterven en een stukje van haar ziel met zich meenemen. Etentjes en cocktail-uren en oppervlakkige gesprekken, paste niet meer. Ze realiseerde zich dat de drank een vervorming en tijdelijk geluk creëerden, dat niet echt was en verdween in het licht van de dag.

Proberen iedereen tevreden te stellen was onmogelijk, dat gaat nooit ging lukken. Ze was klaar met zichzelf ondervragen. Ze realiseerde zich dat haar hart de waarheid kende en ze moest het volgen. Ook was ze klaar met het analyseren van alle opties, het afwegen van de voor- en nadelen en proberen alles uit te zoeken voordat ze sprong. Ze realiseerde zich dat het nemen van een sprong impliceerde niet volledig te zien waar ze landde.

Geen zorgen maken

Ze was klaar met vechten met zichzelf, proberen te veranderen wie ze wist te zijn. Ze realiseerde zich dat de wereld het moeilijk genoeg maakte om volledig zichzelf te zijn, dus waarom de uitdaging toevoegen. Zorgen te maken was nu klaar. Alsof zorgen de prijs was die ze moest betalen, om het allemaal goed te laten komen. Ze realiseerde zich dat zorgen geen onderdeel van het proces hoefden te zijn.

Ze was klaar met verontschuldigen en zich klein houden om anderen op hun gemak te stellen en erbij te horen. Ze realiseerde zich dat erbij horen overschat was en het schijnen van haar licht maakte anderen dapper genoeg om hetzelfde te doen. Het was genoeg geweest met het moeten van de wereld. Ze realiseerde zich dat de enige musts in haar leven kwamen van dingen die zo sterk kloppen in haar ziel, dat ze ze niet kon doen.

Geen berouw meer en dat ‘had gekund’. Ze realiseerde zich dat achteraf gezien nooit van toepassing is, omdat de omstandigheden er altijd anders uitzien in de achteruitkijkspiegel.

Het verleden is voorbij

Ze was klaar met vriendschappen gebaseerd op gedeelde geschiedenis en ervaringen uit het verleden. Ze realiseerde zich dat als vrienden niet samen konden groeien, of niet meer hetzelfde pad volgden, het oké was om ze los te laten. Erbij proberen te horen was niet belangrijk meer; deel uit te maken van het populaire publiek. Ze realiseerde zich dat de prijs die ze moest betalen om erbij te horen, te hoog was en verraadde haar ziel. Het was over met niet vertrouwen. Ze realiseerde zich dat ze haar vertrouwen had gelegd in mensen die onbetrouwbaar waren – ze zou beginnen met de persoon die ze het meest kon vertrouwen – zichzelf.

Ze was klaar met moe zijn. Dit moe zijn kwam door haar tijd door te brengen met dingen die haar geen vreugde brachten, of haar ziel voeden. Ze was klaar met proberen het allemaal uit te zoeken, de antwoorden te kennen, alles te plannen en alle mogelijkheden te zien voordat ze begon. Ze realiseerde zich dat het leven zich aan het ontwikkelen was en dat de omwegen en onverwachte momenten enkele van de beste onderdelen waren.

Begrepen worden

Ze was er klaar mee om begrepen te worden door iedereen behalve zichzelf. Ze realiseerde zich dat ze de enige persoon was met wie ze haar leven zou doorbrengen. En zichzelf begrijpen was belangrijker dan begrepen worden door anderen. Ze was klaar met zoeken naar liefde. Ze realiseerde zich dat het liefhebben en accepteren van zichzelf de beste soort liefde was en het zaad waaruit alle andere liefde begon.

Proberen haar lichaam te veranderen was verleden tijd. Ze realiseerde zich dat het lichaam waarmee ze ter wereld kwam het enige was dat ze had, dus liefde en acceptatie waren de enige manier.

Ze was klaar met alert en steeds up-to-date zijn. Ze realiseerde zich dat het nieuws en het geluid van de wereld er altijd waren – een kakofonie die nooit vertraagde of stil viel en dat luisteren naar de stilte van haar ziel een beter station was om op af te stemmen. Ze was klaar met hard voor zichzelf te zijn alsof dat tot veranderingen leidde, of haar zich beter liet voelen. Ze realiseerde zich dat vriendelijkheid en compassie naar zichzelf en anderen meer bereikt.

Ze wilde niet meer vergelijken

Ze was klaar met vergelijken en kijken naar het leven van anderen als een spiegel voor haar eigen leven. Ze realiseerde zich dat het vasthouden van haar eigen spiegel haar in het beste, mooiste licht laat staan.

Ze was klaar met stil zijn, emotioneel zijn en haar mond houden. Ze realiseerde zich dat haar stem en emoties konden worden teruggevoerd naar haar diepste verlangens. Als ze ze maar zou volgen. Ze was er klaar mee om gelijk te hebben. Ze realiseerde zich dat de waarheid van iedereen relatief en persoonlijk was, dus het enige recht dat nodig was, was degene die waar voelde voor haar.

Ze voelde zich niet meer thuis in de wereld. Ze realiseerde zich dat ze zich misschien nooit thuis zou voelen in de wereld, maar dat thuisgevoel in haar ziel was genoeg. Ze was er klaar mee dat ze door anderen uitgeput werd – door mensen die niet de tijd wilden nemen voor hun eigen proces en door die van haar korte weg zagen. Ze realiseerde zich dat ze haar ervaring kon delen, maar iedereen moest het werk zelf doen. Ze was klaar met denken dat ze nog zoveel te leren had. Ze realiseerde zich dat ze al zoveel wist, als ze maar luisterde.

Ze wilde geen kritiek meer

Ze was klaar met proberen anderen te veranderen of ze dingen te laten zien. Ze realiseerde zich dat ze alleen het voorbeeld kon geven en of ze het zagen of volgden, was aan hen. Ze was klaar met de innerlijke criticus. Ze realiseerde zich dat de stem niet van haar was. Ze was klaar met racen en was ontevreden met waar ze was. Ze realiseerde zich dat het huidige moment alles bevat wat nodig was om haar naar het volgende moment te krijgen. Het was er niet, het was hier.

Ze was er klaar mee gekwetstheid te zien als iets dat vermeden of veranderd moet worden. Ze realiseerde zich dat pijn haar net zoveel vorm gaf als vreugde en ze moest zowel leren als groeien.

Ze was klaar met oordelen. Ze realiseerde zich dat oordelen de aanwezigheid van goed en fout aannam – en dat er een verschil was tussen het gebruiken van informatie om te informeren en iemand anders te veroordelen.

Ze was klaar met overhaaste conclusies trekken. Ze realiseerde zich dat ze het alleen maar moest vragen. Ze was klaar met spijt. Ze realiseerde zich dat als ze beter had geweten, ze het beter had gedaan. Ze was klaar met boos zijn. Ze realiseerde zich dat woede gewoon een zaklamp was die haar liet zien waar ze het meest bang voor was en zodra het verlichtte wat ze moest zien, hoefde ze het niet langer vast te houden.

Ze was klaar met verdriet

Ze was klaar met verdrietig zijn. Ze realiseerde zich dat verdriet ontstond toen ze haar eigen ziel verraadde en keuzes maakte die niet trouw waren aan zichzelf. Ze was klaar met klein spelen. Ze realiseerde zich dat als anderen haar licht niet aankunnen, het was omdat ze bang waren voor hun eigen licht. Ze was klaar met de gevels en het doen alsof. Ze realiseerde zich dat maskers verstikkend en claustrofobisch waren. Ze was klaar met kritiek en klachten van anderen. Ze realiseerde zich dat ze haar niets over zichzelf vertelden – ze informeerde haar alleen over hun perspectief.

Ze was klaar met schreeuwen boven het geluid van de wereld. Ze realiseerde zich dat hardop leven stilletjes gedaan kon worden. Ze was klaar met het nodig hebben van toestemming, bevestiging of de autoriteit. Ze realiseerde zich dat ze haar eigen autoriteit was. Ze was klaar met iets te zijn wat ze niet was. Ze realiseerde zich dat het doel van het leven was om echt gelukkig te zijn wie ze geboren was om te zijn … En als ze lang genoeg pauzeerde om het te herinneren, herkende ze zichzelf. Auteur: Adrienne Pieroth (vertaling).