WAT WAS TRAUMATISCH VOOR JOU ALS KIND?

Jeugdtrauma’s hebben we allemaal in meer en mindere maten. Wat voor de een traumatisch is, hoeft dat voor de ander natuurlijk niet te zijn. Toch zijn er trauma’s te benoemen die voor de meeste erg traumatisch zijn en voor problemen zorgen in je verdere leven. Hieronder worden een aantal zaken genoemd, die je wellicht zult herkennen. Hoe traumatisch was jouw jeugd?

Je ziet me niet

Niet gehoord of gezien zijn. Als mens hebben we de fundamentele behoeften om gezien en gehoord te worden. En om geaccepteerd te worden gewoon voor wie we zijn. Je bent waarschijnlijk opgevoed door ouders die zelf “gewond” zijn. Hierdoor had je ouders die gestrest, afgeleid, overwerkt of (emotioneel) afwezig waren. En dan zijn jouw emotionele behoeften niet vervuld. Je begint dan delen van wie je werkelijk bent te ontkennen en te verraden, om zo toch liefde of goedkeuring te krijgen. Als volwassene kun je weten dat je hiermee hebt geworsteld als je nu bang bent voor kritiek, niet echt bij je intuïtie kunt, of verwarring ervaart over wie je eigenlijk bent.

Emoties werden afgekeurd. Als je terugdenkt aan je jeugd, komen er dan zinnen boven als; “Stel je niet zo aan”, “Doe niet zo dramatisch”, “Je bent toch geen watje”, of “Wat ben jij overgevoelig zeg”. Hierdoor raak je geconditioneerd om te geloven dat emoties slecht zijn en je ze moet onderdrukken om de ander tevreden te stellen. Als jij je emoties uit, ben je niet geliefd en wordt er minder, of niet, van je gehouden. Als volwassene heb je moeite met emoties en jezelf uitdrukken. Je bent meer gericht op de ander en hoe je die kunt pleasen, om zeker te blijven van liefde.

Ongezonde grenzen

Niet leren om gezonde grenzen te stellen. Je leert grenzen stellen door een voorbeeld wat je ziet. Als je ouder(s) had die over jouw grenzen heen gingen, of zelf geen grenzen hadden, dan heb jij ze nu ook niet als volwassenen. Wat je nu als volwassenen ervaart, is schuld, wrok en boosheid omdat je nu allerlei relaties hebt waarin jij je misbruikt voelt en je jezelf constant verraad. Ook weet je niet hoe je de grenzen van anderen moet respecteren, waardoor je er vaak overheen gaat.

Jouw waarheid werd ontkend. Als je nog klein bent ervaar je alles wat er om je heen gebeurt heel anders dan volwassenen. Op het moment dat je met iets wat je beleeft had naar je ouder(s) ging en zij gaven je te kennen; “Zo erg was het niet”, “Dat verzin je, zo is het nooit gebeurt”, of “Wat kun jij verhalen verzinnen”, dan ben je gaan twijfelen aan jezelf. Je kon niet langer op jezelf vertrouwen, zij zullen het tenslotte wel weten. Je begint jouw waarheid bij de mensen buiten jezelf neer te leggen. Als volwassenen ervaar je nu last van verwarring, wat is waar? Je bent onzeker, kunt moeilijk keuzes maken en twijfelt aan jezelf.

Emotionele chaos

Niet leren om emoties te reguleren. Als je ouder(s) overweldigd werden door hun eigen emoties en zichzelf niet konden kalmeren, ben je waarschijnlijk opgegroeid in een emotionele chaos. Je herkent het aan een huishouden waar werd gescholden, gemanipuleerd, geschreeuwd, de stilte behandeling werd uitgevoerd, of tijdelijk liefde werd ontnomen. Als kind hoor je van je ouder(s) te leren hoe je omgaat met zware emoties. Als je niet geleerd hebt om jezelf te kalmeren op een gezonde manier, ervaar je nu als volwassenen dezelfde copingmechanismen als je ouders. Auteur: Madeleine van Mourik.