WAT PROJECTEER JE OP DE ANDER?

De meesten van ons projecteren de wonden die we hadden met een ouder, op een partner of mensen om ons heen. Je werd niet gezien, niet gehoord en mocht jezelf niet uiten, in wie je werkelijk bent. Hierdoor ontstaat een diepe leegte. Je voelt een verbroken verbinding en ervaart angst. Je hebt de overtuiging dat je het niet waard bent en iemand jou ‘heel‘ moet maken, jouw gemis opvullen.

Altijd op zoek

Als je denkt dat een ander dat gemis kan opvangen, dan ben je altijd op zoek. Elke partner wordt een kans om gered te worden van je eigen innerlijke pijn en onopgelost trauma. Je hebt de neiging om deze partner als ‘held’ te zien en gaat daarin veel te ver. Je gaat pleasen, idealiseren en zo meer. Je bent je dan nog niet bewust van de wonden die je hebt opgelopen en denkt dat deze partner in al jouw behoeften zal en kan voorzien.

Als de tijd verstrijkt zal blijken dat hij of zij niet aan jouw behoeften kan voldoen en dan word je verdrietig en boos. Je innerlijke kind gaat de pijn die het ervaart projecteren op je partner.

Herken de patronen

Als je begint met bewustwording, ga je inzien welke wonden er zijn uit je jeugd. Je gaat leren om in je eigen behoeften te voorzien, grenzen te stellen en ervoor zorgen hoe je je lichaam tot rust kunt brengen. Die heeft namelijk veel te lang in de vecht-, vlucht-, vries modus gestaan.

Als je dit proces doorloopt, zul je merken dat je geen partner meer zoekt om je op te vullen. Je kunt nu bewuste relaties aangaan, waarbij de relatie een ruimte van vrijheid en wederzijdse verandering wordt. Twee mensen die zelf het werk doen, om te verschijnen als de beste versie van zichzelf, terwijl ze elkaar ook steunen in het proces. Hoe mooi is dan de liefde, echte verbinding. Auteur: Madeleine van Mourik.