OVERLEVINGSMODUS, NIET AFGESTEMD OP JEZELF

Ik ben opgegroeid in een gezin waar maar weinig gesproken werd over je dromen leven, of persoonlijke empowerment. Dit komt omdat onze vorige generaties nog leefden vanuit de overlevingsmodus. Veel eigenwaarde had ik niet en zag dat ook terug bij anderen. Dus ik besloot om ouders en kinderen te willen helpen en redden, ik zag hun beperkingen. Ik werd de gewonde genezer.

De overlevingsmodus maakt alert

Zelf leefde ik vanuit een codependentie conditionering, wat maakt dat ik dacht verantwoordelijk te zijn voor de emoties van anderen. Ik was altijd alert. En in deze staat van alertheid, de overlevingsmodus, ben je extreem gevoelig voor je omgeving. Onbewust scan je alles om je heen op gevaar, zelfs als de gevaren niet reëel zijn.

Ik vroeg me af of ik iets verkeerd deed, ik onbeleefd was, of wat die ander daarvan zou vinden. Is het goed om nee te zeggen, als je ergens geen behoefte aan hebt? Vindt hij me nog wel leuk als ik dit ga doen? Nooit was ik afgestemd op mezelf en mijn eigen innerlijk weten.

Lief of egoïstisch

Dit lijkt voor sommige misschien lief, om rekening te houden met de ander, maar eigenlijk is het behoorlijk egoïstisch. Op deze manier zorgde ik ervoor dat iedereen oké was, zodat ik me goed kon voelen. Het is controle, maar ik geloofde dat het onbaatzuchtig was.

Ik werd woedend

Als mijn partner me verantwoordelijk hield voor mijn eigen emoties, of een andere waarheid had, dan kon ik woedend worden. Wat ik wilde was gehoord en gezien worden. Ik wilde dat de ander mijn waarheid zag en vooral ook erkende en deelde. Inmiddels weet ik hoe het echt werkt en ben ik jaren geleden aan mijn helende reis begonnen.

Elke dag ga ik een laag dieper en ontmoet ik mezelf. Natuurlijk heb ook ik soms nog twijfels, over wat mijn pad is en waar ik zal gaan. En soms komt de kleine ‘ik’ me vertellen hoe bang ze is, voor wat er misschien wel allemaal komen gaat. Op die momenten stel ik haar gerust en keer weer terug naar het NU. Dan geniet ik van de natuur en maak verbinding met mijn bron. Elke dag leer ik mezelf meer vertrouwen en besef ik me; ‘Ik ben mijn enige verantwoordelijkheid’. Auteur: Madeleine van Mourik.