MIJN OUDERS SNAPPEN ME NIET

Ik weet dat jij hard aan het werk bent met jezelf. Je werkt gedreven aan je innerlijke kind pijn en leert grenzen stellen. Stap voor stap ga je vooruit. Je voelt je goed over je eigen proces en zit goed in je vel. Maar dan, maakt je moeder een vervelende opmerking. Of je vader projecteert zijn onzekerheid op je. Je krijgt het gevoel van; ‘Mijn ouders snappen me niet’.

Ik voel bedreiging

Ik krijg veel vragen over reparenting, het opnieuw opvoeden van jezelf. Velen van jullie maken zich zorgen, over hoe het de gevoelens van je ouders schaadt. De meeste volwassenen zijn emotioneel nog zeer onvolwassen, dit geldt ook voor je ouders. En als jij dan ineens gaat veranderen, voelt dat als een bedreiging. Ze zijn bang om de verbinding te verliezen. Of bang dat de relatie gaat veranderen en ze weten niet hoe ze dat goed moeten communiceren. Ze reageren vanuit hun ego, zonder bewustzijn.

En natuurlijk wil ook jij het liefst dat je ouders het gewoon snappen. Dat ook je ouders ineens gaan inzien hoe het in elkaar zit.

Mijn ouders snappen me niet

Laat ik je een ding vertellen, ik hoop dat je het goed onthoudt: ‘het gaat je niet lukken’. Je ouders zien wat ze willen zien en ze horen wat ze willen horen. En ja natuurlijk doet dat je innerlijke kind pijn. Die hoopt nog steeds wanhopig dat hij of zij gezien wordt, door vader of moeder. We lijken niet te begrijpen dat velen zelf nog gewonde kinderen zijn.

Als je kunt inzien dat je ouders ook maar gewonde kinderen zijn, dan kun je het beter relativeren. Weet dat mensen die op deze manier reageren, nog moeten genezen. Weet dat hun gebrek aan steun voortkomt uit hun eigen verwonding en het niet op jou persoonlijk gericht is. Ze kunnen er niets aan doen, ze zijn niet bewust. Dus ook al begrijpen ze jou niet: “Doe wat nodig is anyway! Doorbreek de cyclus”. Auteur: Madeleine van Mourik.