MAAK JIJ MIJ GELUKKIG?

Herken jij jezelf hierin:

“Ik ben nog steeds op zoek naar mijn partner, om me te geven wat mijn ouders niet konden. Maak me gelukkig, is wat ik aan je vraag. Ik raak nog steeds snel gefrustreerd als ik me niet gehoord of gezien voel. Mijn ego geeft nog steeds snel betekenis aan hun gedrag, zodat ik me kan voelen zoals ik deed als kind. Namelijk alleen en verkeerd begrepen”.

Je hebt hele lieve ouders gehad, die er fysiek waren. Ze waren er alleen niet op emotioneel vlak, waardoor jij je (onbewust) emotioneel verlaten hebt gevoeld.

Ze zagen je niet

Je ouders hebben niet geleerd om zich te verbinden met zichzelf, waardoor ze jou simpelweg niet konden horen of zien. Het is zeker geen kwaad wil, ze hebben gewoon het bewustzijn niet. En je kunt een kind niet opvoeden naar een hoger bewustzijn dan je zelf hebt.

Ook waren ze niet in staat om jou jezelf te laten zijn en om te kunnen gaan met emoties. Daarentegen projecteren ze hun eigen stukken op jou. Ze hebben je opgevoed, zoals zij dachten dat je “zou moeten zijn“.

Nu heb jij het gevoel dat niemand jou begrijpt, dat is jouw wond. Om die wond te genezen en de pijn te helen ga je driftig op zoek naar een partner. Die partner gaat jou geven wat je ouders niet konden. Je legt deze pijn en leegte als taak neer bij de ander. Je zegt onbewust: “Maak mij gelukkig“.

De claim is te groot

Natuurlijk is geen enkele partner in staat om deze leegte te vullen en hoe hard hij of zij het ook probeert, het zal nooit genoeg zijn. De druk zal zo hoog oplopen dat de spanning niet meer te dragen is, waardoor de relatie wordt verbroken.

Door je bewust te worden, kun je deze cyclus doorbreken. Het is logisch dat het kleine kind in jou nog steeds de aandacht en liefde wil, die het zo hard nodig had. Het is nu alleen belangrijk dat je inziet dat jij dat jezelf mag gaan geven. Je kunt het niet genezen of helen door iets in de buitenwereld. Auteur: Madeleine van Mourik.