LIEFDE TOT HET PIJN DOET

Ik weet nog goed hoe het voelde toen ik wakker werd. En ‘wakker worden’ zijn echt de juiste woorden want zo voelt het ook. Het is net alsof ik alle jaren voor dat moment mijn leven niet werkelijk beleefde. Alsof een poppetje haar gang ging zonder zich echt bewust te zijn van zichzelf.

Onbewust van mij

Waarschijnlijk onbewust altijd bezig met ‘wat hoorde’, ‘nodig was’ en ‘van me verwacht werd’. Me ‘voor het grootste gedeelte onbewust’ van wie en wat ik eigenlijk wel en niet was. Me volledig onbewust van mijn passies, mijn licht en mijn mogelijkheden, maar ook van mijn schaduw, mijn gedragspatronen en mijn beperkende overtuigingen. Mijn schaduw probeerde zich indirect wel een weg naar buiten te banen, via mijn ervaringen en de interpretatie van mijn ervaringen, maar ook dit verliep vrij onbewust.

“I don’t have any regrets. The problem is not when I loved you. The problem was when you stopped loving me back.”

Ook via mijn gevoel wilde mijn binnenkant zich uitdrukken alleen dit werd ook niet echt opgemerkt. Zelfs mijn passies en gaven vonden geen weg naar buiten. En toen kwam dat moment. Of was het meer een periode van een paar maanden, waarin ergens iets is gebeurd wat voor een breuk heeft gezorgd. Een opschudding. Een groots verdriet dat me raakte tot diep in m’n ziel. Paniek en onmacht.

Tot het pijn doet

En omdat al deze pijn zo groots was, liet deze zich niet meer tegenhouden door mijn ego dat normaliter alles probeerde te controleren. Mijn afweermechanisme hadden geen schijn van kans. Er was geen weg meer terug. Ik ging tot op de bodem. En daar op de bodem gebeurt het. Als er geen weg meer is uit de ellende, geen grenzen, geen controle, dan ga je er doorheen. Eindelijk. En dan breek je open. Dan breekt je schild open. Dan breekt je hart open.

En dan begint je reis. Dan sta je ineens open voor wat je hebt weggestopt en weggeduwd. Dan ga je aan. Dan ga je ineens wat voelen. En je gaat ineens allerlei zaken van een andere kant bekijken. Je staat stil bij situaties en mensen, die eerder zo normaal waren en als vanzelfsprekend voelden. Nu zie je deze ook ineens anders.

Periode van chaos

Hierop volgt een periode waarin er enigszins chaos heerst. Oude stukken komen in je bewustzijn en worden losgelaten doordat je ze verwerkt en doorleeft. En tegelijkertijd staan nieuwe inzichten voor de deur. Nieuwe ideeën, nieuwe denkwijzen, nieuwe verlangens.

“Loving someone and lost is not deadly, but sometimes, you will find yourself grasping for air due to unbearable pain.”

Een zoektocht naar wie je eigenlijk bent, of allemaal kan zijn, gaat beginnen. Je wordt geconfronteerd met heftige stukken die omhoog komen, maar ook ga je veel meer genieten van alles om je heen. Je gevoel raakt steeds meer verfijnd en waar je eerst een hoop bombarie voor nodig had om te genieten, kun je nu ook van meer subtiele zaken genieten.

Ik nam weer deel

Je bent tenslotte opengebroken en eindelijk beleef je veel meer bewust je leven. Je neemt eindelijk veel meer echt deel aan het leven! Je gaat keuzes maken die juist voelen voor je in plaats van meer klakkeloos te doen en laten wat je gewend bent. Je gaat zelf nadenken. Meer op jezelf vertrouwen. Ja, het is heftig, zwaar, magisch en verhelderend tegelijk.

Tot je steeds meer in je kracht komt. Steeds meer bij jezelf bent. Steeds meer aanwezig bij je. Dan komt er uiteindelijk steeds minder drama en steeds meer rust. En natuurlijk blijven uitdagingen zich altijd aandienen in ons leven, maar uiteindelijk zul je zeker de positieve ontwikkelingen ervaren die het gevolg zijn op je ‘wakker worden’ en het proces van Thuiskomen in jezelf. Auteur: Mirella Suurhoff.