IK BEN RENATE

Ik ben Renate. Ik kom uit een gezin waarin emoties iets was waar niet mee omgegaan werd. Helaas scheiden mijn ouders toen ik dertien was en kwam ik alleen zonder mijn ouders te wonen. In eerste instantie ben ik met mijn moeder meegegaan, maar ik wilde niet wonen bij een man die ons gezin uit elkaar had gerukt. Toen mijn vader erachter kwam waar we (mijn zus en ik) verbleven heeft hij ons opgezocht, en dreigde hij met suïcide als we niet terug naar huis kwamen.

Ik heb er toen voor gekozen om terug naar mijn vader te gaan. Toen ik weer in het ouderlijke huis was bij mijn vader, bleek hij naar de alcohol te grijpen en was hij elke dag dronken. In plaats van dat er ook naar onze emoties werd gekeken waren onze ouders vooral met zichzelf bezig, hierdoor werden de kinderen de ouders, en de ouders de kinderen.

Geen ouders meer

Na drie maanden nog bij ons gewoond te hebben, koos mijn vader ervoor om bij een ander gezin te gaan wonen, zijn nieuwe vriendin was ook alcoholiste waardoor er veel ruzies waren. We kinderen bleven echter in het ouderlijke huis achter. Dus in zes maanden tijd, was ik beide ouders en een mijn veiligheid kwijt geraakt. Op mijn vijftiende raakte ik ook de rest van mijn familie van mijn vaders kant kwijt, omdat ze vonden dat er wel voor ons gezorgd werd. Ik gaf aan dat een keer in de week boodschappen brengen en de huur betalen geen zorgen voor je kinderen is.

“Do what you can, with what you’ve got, where you are” – Theodore Roosevelt

Ik werd steeds onzekerder en onzekerder, ik werd angstig en zag het licht niet meer in het leven. Ik kreeg toen een relatie met een jongen die een drugsprobleem had, en ik ging ook drugs gebruiken. Eindelijk ging de zon weer schijnen voor mij, ik dacht dat ik het medicijn had gevonden om het leven toch nog leuk te vinden. Ondertussen raakte ik het contact met de werkelijkheid kwijt en de vrienden die ik nog had, raakte ik ook kwijt. Het contact met mijn broer en zus werd problematisch en het contact met mijn ouders had ik verbroken voor een paar jaar.

Renate is niet goed genoeg

Nadat ik bij mijn vriendje wegging en weer clean werd, had ik veel last van onzekerheden en angsten. Ik kwam er op late leeftijd achter dat ik verlatings– en bindingsangstig was. Nu is dat een probleem waar ik nog steeds mee worstel. Mijn hoofd zegt altijd dat ik niet goed genoeg ben.

“I really don’t know what “I love you” means. I think it means “Don’t leave me here alone” – Neil Gaiman

Ik ben uiteindelijk gediagnosticeerd met CPTSS en hechtingsproblematiek. Eindelijk kon ik hulp vinden en krijgen en wist ik wat er met me aan de hand was. Nu ben ik al acht jaar bezig om mijn leven als het gaat om de CPTSS en mijn hechtingsproblematiek op orde te krijgen. Ik heb veel gewerkt aan mijzelf en nu volg ik een Hbo-verpleegkundige opleiding.

Ik heb weer wat meer zelf vertrouwen gekregen en ben me aan het ontwikkelen tot een leuk volwassen mens. Aan anderen durf ik me nu te laten zien en zoek mijn mensen bewust uit. Ik ben bezig met meditatie en lees veel verhalen van gelijkgestemden. Hierdoor weet ik dat ik niet alleen ben.

Ik bouw op niemand

In mijn werk kan ik helemaal mijn ei kwijt. Ik werk met dak en thuislozen, die met verschillende problematiek te maken hebben. Ik kan hier veel herkenning in vinden. Er voor hun zijn, geeft me ook een voldoening en heling. Ik ben doordat ik op jonge leeftijd alleen kwam te staan, erg gewend geraakt om op niemand te bouwen. Alles doe ik alleen. Dit is een onderdeel wat ik nog moeilijk vind. Ik kan niet geloven dat er iemand kan zijn die echt van me houdt. Ik verwacht altijd dat degene me gaat verlaten.

Meerdere relaties heb ik achter de rug en ook in die relaties werd ik niet gezien of gehoord. Je herhaalt wat bekend is dat geldt dus ook voor mij. Leren van mijzelf te houden, terwijl je hebt geleerd dat je niet belangrijk bent, is het moeilijkste wat ik heb gedaan. Toch ik blijf elke dag voor mijzelf vechten, want ik weet ergens wel dat ik het waard ben! Auteur: Renate.