IK BEN MIRIAM

Ik Miriam Roerbag, 50 jaar en woon sinds 1,5 jaar in Oostenrijk. Dankbaar dat ik vijftig ben en me dit mag realiseren. Met een rugzak vol ervaringen dingen die me gevormd hebben tot wie ik nu ben.

In mijn jeugd zijn mijn ouders gescheiden toen ik veertien was. Ik heb zonder dat ik mezelf daar bewust van was patronen aangeleerd om met situaties om te gaan. Later zijn er ook weer patronen en overtuigingen bijgekomen. Herinneringen, prettig en minder prettig en verhalen die ik mezelf heb verteld.

Waar sta ik nu?

Nu maak ik de balans op voor mezelf, waar ik nu sta wat ik heb geleerd en hoe de patronen enz. mij hebben beïnvloed. Ik heb altijd mijn hoofd rechtop gehouden, door positief te blijven en het vertrouwen en geloof te houden in mezelf ondanks dat ik mezelf niet altijd volledig heb laten zien.

Na onze emigratie, kreeg ik een totaal ander leven dan in Nederland. Ik heb altijd gewerkt en nu had ik ineens geen werk. Ik mocht op zoek naar nieuw werk en natuurlijk de gebruiken van het nieuwe land leren kennen. Wat ik een geweldige uitdaging vond, maar wist ook dat ik dingen zou tegenkomen die ik spannend zou vinden. Zo leerde ik mezelf weer op een andere manier kennen en hoe ik in het leven sta. 

Toen Corona kwam werd ik weer teruggeworpen, geen werk en had ik ineens heel veel tijd om na te denken;

• Heb ik een gedeelte van mijn leven op de automatische piloot geleefd? Als ik nu terugkijk, denk ik wel dat ik dit op bepaalde momenten heb gedaan.
• Heb ik ook bewust geleefd? Ik kan me niet altijd alles herinneren. Het voelt alsof je in een trein zit die doordendert en af en toe even stil staat bij een station.

Ik wil hier vanaf

Zo’n zeven jaar geleden, begon het te knagen. Mijn lichaam voelde niet prettig. Een gevoel waar ik geen woorden aan kon, niet begreep waar het vandaan kwam. Eén ding wist ik wel, ik wil hier vanaf. Ik begon mezelf wel vragen stellen, maar kon of wilde het antwoord niet echt horen. Op dat moment was ik ervan overtuigd dat het niet alleen aan mij lag.

In die tijd ben ik naar een haptonoom gegaan en dat was mijn eerste stap naar meer inzicht in mijzelf. Hierdoor ben ik mijzelf weer meer gaan voelen en wetende dat ik meer was dan alleen een hoofd.

Ik blijf altijd leren

Nu zeven jaar later, veel gelezen (dankjewel @Bindu) vallen er langzaam puzzelstukjes in elkaar. Ik ben er nog niet, wetende dat ik altijd zal leren waar ik ook ben. Ik weet ook dat alles zijn tijd nodig heeft en op het juiste moment naar je toe komt als je eraan toe bent. Maar als je ongeduldig bent is dat niet altijd makkelijk.

Ik ben nu op een punt dat ik voel dat ik patronen wil doorbreken en voor mezelf wil kiezen, zonder dat ik de verbinding verlies met alles om me heen (of is dit toch het ego die graag de verbinding wil houden?) daar heb ik nu hulp bij gevraagd, een coach die met me meekijkt.

Wie ben IK

Dus ja wie BEN IK. Ik ben Miriam en bezig met wakker worden, bewust worden van wat IK wil. Ik heb er veel over gelezen en dan kun je een heel eind komen. Maar uiteindelijk ben ik het zelf die er naar mag durven kijken, voelen, kwetsbaar zijn naar mezelf, te accepteren wat ik voel zonder dat ik daar een oordeel over heb en dan de stap te nemen in mijn rugzak. 

“Wat heb ik te verliezen, uiteindelijk alleen mijzelf” – Miriam Roerbag

Ik vertrouw op de wijsheid die van binnen zit en die ik mag voelen. Luisteren naar de zachte fluistering van mijn innerlijke stem, daarop vertrouwen, mijn intuïtie, durven loslaten, herhalen, geduld hebben, vallen en weer opstaan. 

Met heel veel zelfliefde mag ik durven voelen dat alles goed is en alles komt op het juiste moment. Auteur: Miriam Roerbag.