IK BEN MIEKE

Hallo, Mieke is de naam. Mama van twee schatten: van 18 en 10, en 2 bonuskinderen van 19 en 16. Mijn papa verloren toen ik twee was aan een ongeval en mijn mama hoogzwanger van mijn zusje. Ik verloor hem, mijn papa, maar ook een groot stuk van mezelf.

Alcohol was de rode draad

“Graag zien” stond vanaf toen grotendeels gelijk aan “Onveiligheid” en “Onaangekondigd verlaten kunnen worden”. Mijn mama hertrouwde na drie jaar met mijn stiefpapa en kreeg nog twee kinderen. Mijn stiefvader is nooit een vaderfiguur geweest. Eerder een autoritair en narcistisch iemand, waar wij allen bang van waren. Affectie, geborgenheid en veiligheid waren heel ver weg. Temeer omdat alcohol hier ook een serieuze rode draad in speelde.

“Ik zou het anders aanpakken dan mijn mama… niet dus” – Mieke

Ik belandde zelf al redelijk jong, op mijn zeventiende, in een soortgelijke relatie. Altijd al gevoeld dat “Er iets niet klopte”. Ook niet volmondig “Ja” gezegd op dat huwelijksaanzoek. Maar ik zat op de boot en hij was vertrokken. Voor dik tien jaar. Waaruit Louise werd geboren.

We zijn gescheiden op mijn dertigste, om na vier jaar opnieuw voor dezelfde man en leugens te vallen. Opnieuw voor bijna tien jaar. Maurice werd geboren. En na tien jaar en het zoveelste bedrog, zoals vrouwen, geld en drank, barstte er bijna letterlijk iets in mij. Ik zette er zelf een punt achter. Dit moest ophouden. Intussen is dat op enkele dagen na, exact twee jaar geleden.

De weg naar binnen

De weg van de introspectie werd stilaan ingezet, nog onbewust. Ik ontmoette een tijdje daarna mijn huidig lief. Ik was helemaal niet op zoek, ik dacht het zelfs wel even zonder man in mijn leven te stellen. Maar daar besliste het lot anders over. Een schat van een man. Zelf ook iemand met behoorlijk wat bagage, maar bovendien ook fantastisch veel ervaring met zelfwerk. 180° anders dan mijn ex.

Op zich een bevrijding, maar tegelijk op heel wat vaststellingen met betrekking tot mezelf en mijn gedrag gestoten. Met heel veel vallen, ongelooflijk veel angsten, vastgeroeste patronen (codependentie, jaloers, controledrang, onzeker en dwang) probeer ik mijn authentieke zelf te vinden.

Ik wil te snel

De zoektocht naar mijn papa wil ik verdiepen en mezelf graag zien en grenzen te stellen. Daarbij stuit ik op heel wat valkuilen, nog steeds. Ik wil het te snel. Probeer te veel pistes. Haal mezelf ongelooflijk neer, wanneer het niet loopt zoals ik had gehoopt. Ik heb al enorm diep gezeten, maar ook dat gaat voorbij. Dag per dag.

“You are allowed to be both a masterpiece and a work in progress simultaneously“

De spirituele en innerlijke zoektocht, psychologe, literatuur, 12-stappen en schrijven, laten mij inzien dat aanvaarding, dankbaarheid en mildheid de sleutels zijn. Het eenvoudig houden ook. Evenals beseffen dat ik deel uitmaak van een groter geheel, dat alles om een reden gebeurt. En dat er van boven wordt meegekeken en voor me wordt gezorgd. Auteur: Mieke.