IK BEN MARIANNE

Ik ben Marianne van Kampen. Ik ben, terwijl ik mijzelf deze vraag stel, realiseer ik mij dat dit de afgelopen jaren nogal veranderlijk is geweest. Beter gezegd, door zelfonderzoek, bewustwording en moed ben ik meer en meer mezelf geworden. Authentiek. Vanuit deze authentieke ik, vervul ik verschillende rollen.

Ik ben enig kind en opgegroeid in Apeldoorn waar mijn ouders nog steeds wonen in het huis waar mijn wiegje heeft gestaan. In de buurt van Apeldoorn woonde ik tijdens mijn eerste huwelijk. Ik ben moeder van twee jong volwassenen. Een dochter van 20 en een zoon van 23 jaar. Ik ben verzorgende IG (Individuele Gezondheidszorg) en werk vanaf mijn 18de jaar als verzorgende en later als woonbegeleider bij een kleinschalige woongroep voor mensen met dementie.

Ik cijferde mezelf weg

Dit vak vereist geduld, zorgzaamheid, flexibiliteit en empathisch vermogen. Karaktereigenschappen die bij mij passen waardoor ik dit vak liefdevol kan uitvoeren. Ook eigenschappen met valkuilen. Ik ben gestruikeld, gaandeweg, omdat ik mezelf wegcijferde en niet in staat was mijn grenzen te voelen en aan te geven.

Een burn-out en depressie hebben gemaakt dat ik vanaf de grond weer moest opbouwen en mijn weg moest vinden in hoe ik mijn leven vanaf dit punt invulling wilde geven. Ik ben in contact gekomen met mensen waarvan ik veel leerde, ontving tips van mede weggebruikers.

Langzaam kom ik in verbinding

De grootste les die ik ervaarde is liefdevol zijn naar mijzelf! Ik lees artikelen en boeken passend bij mijn zelfontwikkeling en leerde mediteren. Langzaam maar zeker ben ik in verbinding gekomen met mezelf. Ik geniet. Van rust, stilte en van de natuur. Voor nu de basis waar ik iedere keer weer naar terugkeer, wat mij gelukkige momenten geeft. Ik ben gelukkig.

Zelfontwikkeling is levenslang. Ik volg trouw de site van Bindu, haal eruit wat voor mij leerzaam is. Zelf ben ik ook begonnen met het schrijven van korte verhalen. Mijn inspiratie haal ik voornamelijk uit de natuur. Deze korte verhalen vergroten mijn acceptatie en zelfwaardering.

Ontspullen

Ik realiseerde dat het hebben van minder spullen in huis, eenvoudiger leven, mij een heerlijk gevoel geven van thuis, waar ik kan opladen. Ook gebeurd het nog steeds dat ik opgeslokt wordt door de prikkels die de dag brengen, er teveel ruis is op de lijn en ik gedwongen word stil te staan.

Ik word blij van een lege agenda en meer bewuste keuzes maken. Dagelijks een meditatiemoment, dankbaarheid en focus op wat ik wil. De ingrediënten om gelukkiger te leven. Iedere stap, hoe klein ook, is er één vooruit.

Ik ben trots, trots op wie ik ben. Auteur: Marianne van Kampen