IK BEN FRANCIS

Ik ben Francis, vele noemen mij Franny, ben nu vierenvijftig (aarde) jaren. Ik heb twee prachtige en intussen volwassen zonen en een man die op zijn eigenwijze zijn pad loopt, naast mijn eigen pad wat ik loop, zichtbaar en bereikbaar. Wonend op een dorp met een groene tuin. Vlakbij een stukje natuur waar voornamelijk eikenbomen groeien en een “wiel” (water) aanwezig is, met de mogelijkheid tot vrij zwemmen. Ik ben creatief, liefdevol, heb compassie en ben empatisch en ik werk met kinderen in de leeftijd van zes tot en met twaalf jaar.

In mijn jeugd was mijn vader voor lange tijd niet thuis vanwege zijn beroep op de grote vaart, tussen de zes en acht maanden (op) weg en dan tussen de twee en drie maanden (af) terug thuis. De communicatie verliep via briefwisselingen, daar gingen vaak weken overheen voor je antwoordt terug had. Mijn moeder stond er dan een lange tijd alleen voor, de meeste beslissingen moest ze alleen nemen.

Mijn vader ging naar zee

Toen ik nog maar net veertien dagen oud was ging mijn vader weer naar zee voor zo’n negen maanden en was mijn moeder bij haar schoonouders in huis. De jongste zus van mijn vader woonde nog thuis, zij zorgde voor mij terwijl mijn moeder veel sliep, die waarschijnlijk een postnatale depressie had. Later kreeg ik een broertje en die viel toen hij negen maanden oud was van de commode en bleek een schedelbasisfractuur te hebben.

Tijdens dit ongeval was ik ook aanwezig en weet dit nog alsof het net gebeurd is, zo’n impact heeft dit gehad. Toen dit gebeurde was mijn vader weg op zee aan het varen. Mijn broertje heeft tot zijn tweede levensjaar in het kinderziekenhuis gelegen zo’n twee uur rijden bij mijn ouderlijk huis vandaan. Soms ging ik mee en mocht dan de verpleging helpen terwijl ze langs de andere kinderen gingen met eten en drinken. Later kreeg ik te horen dat deze kinderen kankerpatiëntjes waren. Diepe indrukken heeft dit nagelaten.

Als ik niet mee ging was ik bij de oudste zus van mijn moeder en haar man, zelf geen kinderen. Door dit ongeval heeft mijn moeder een schuldgevoel en heeft geprobeerd om dit te compenseren door mijn broertje te verwennen, voor te trekken, alles toe te staan.

Ik was de favoriet

Tijdens mijn jeugd, en nog, ben ik het favoriete nichtje van de ooms en tantes en kreeg dus genoeg aandacht, alleen niet van mijn moeder. Toch heb ik het niet als een gemis ervaren, eerder een verrijking dat ik door familie zo warm ontvangen werd altijd. Wel miste ik mijn vader enorm, de lange periodes dat hij weg was voor zijn werk, maar begreep dit toen niet.

Ik voelde mij op volwassen leeftijd eenzaam, ook al was ik omringt door mijn liefdevolle gezin en familie. Doormiddel van een healing-meditatie kreeg ik inzicht waar en hoe dit ontstaan was en tijdens de sessie is dit opgelost, verwerkt. Op mijn achttiende kreeg ik ziekte van Pfeiffer waar ik heel ernstig ziek van was, met extreem hoge koorts en ver verminderende functie van lever en milt, gelukkig geen ziekenhuis opname geworden. Mijn ouders verzorgde en hielpen mij, met alles wat ik op dat moment nodig had.

Wij komen naar Aarde met een taak

Voordat ik ziek werd was ik actief, met wandelen, fietsen, veelvuldig zwemmen in de zee, creatief, maar de energie ontbrak er nu voor. Het was meer de dag doorkomen en overleven. Vele opleidingen, cursussen, workshop, consulten, hebben mij inzichten gegeven, waardoor ik nu kan leven! Mijn kinderen helpen mij, met name mijn jongste zoon. Hij kon al op jonge leeftijd praten. Hij zal tweeën half geweest zijn toen hij mij zijn eerste inzichten gaf. Dat wij naar Aarde komen met een taak en levensplan, want Aarde is de school waar wij mogen leren.

Dit heeft mijn interesse gewekt en her-inner-ingen naar boven gehaald. Er was een tijd dat ik terug naar mijn “thuis” wilde, maar dankzij de vele (levens)lessen, inzichten weet en voel ik nu dat ik het hier op Aarde te realiseren heb. Ook mijn voorspellende dromen hebben nu veel meer waarde voor mij. Mijn waarnemingen van energieën en hoe hier mee om te gaan. Weet nu dat ik goed voor mij zelf moet zorgen en vertrouwen hebben dat het universum mij hierbij helpt, dan kan ik ook andere helpen en tot steun zijn.

Ik stel mijn liefdevolle hart open en schijn met mijn licht naar andere die het nodig hebben en (aan)geraakt willen worden, om uiteindelijk de liefde zelf in hun hart te ervaren en hun eigen licht kunnen laten stralen. Auteur: Francis.