HEB JIJ LAST VAN FAWNING?

Als je bent opgegroeid in een disfunctioneel of gewelddadig gezin, heb je geleerd om je gevoelens, gedachten en behoeften te onderdrukken en te ontkennen. Je weet al jong dat je je ware zelf en natuurlijke impulsen beter niet kunt uitdragen en volgen. We noemen dit ook wel fawning.

Goedkeuring zoeken

Omdat je afhankelijk was van je ouders om te overleven, heb jij jezelf naar hen gevormd. Nog steeds in je volwassen leven ben je gericht op de mensen om je heen. Je bent altijd op zoek naar goedkeuring. Je wil geaccepteerd, gewaardeerd en geliefd worden, om zo een goed zelfbeeld te hebben.

“When you say Yes to others make sure you are not saying No to yourself” – Paulo Cohelo

Als je zo bent opgegroeid, heb je last van een codependentie-conditionering en ben je bekend met het mechanisme “fawning”. Je zoekt bij anderen de bevestiging dat je goed genoeg bent en het waard bent om aardig gevonden te worden. Als dit mechanisme zo vertrouwd is geworden, weet je niet meer wat je zelf voelt, denkt, wilt of nodig hebt.

Conflict vermijden

Als je een fawner bent, probeer je op alle mogelijke manieren conflicten te vermijden. Je ontkent zelfs je eigen waarheid voor mensen van wie je afhankelijk bent, of bang voor bent. Je laat jezelf in de steek, om de vrede te bewaren. Je ziet dan dat je vastloopt, zowel privé als op je werk, omdat je niet meer weet wat belangrijk voor je is, of gezond.

“Even when I detach, I care. You can be separate from a thing and still care about it” – David Levithan

Je bent zo gericht op het zorgen voor de wensen en behoeften van anderen dat je het contact met wie je werkelijk bent, bent kwijtgeraakt. Uiteindelijk voel je je uitgeput en boos, zonder je te beseffen waar het door komt. Omdat je jezelf niet als geliefd hebt ervaren door je ouders toen je jong was, heb je je leven opgeofferd om voor anderen te zorgen, om zo te bewijzen dat je wel waardevol bent. Auteur: Madeleine van Mourik.