EMOTIONELE VERWAARLOZING, WAT IS DAT?

Ik begon me volledig bewust te worden van de emotionele verwaarlozing, die ik in mijn jeugd heb ervaren en de impact die het heeft, toen ik halverwege de dertig was.

Mijn behoeftes opgeven

Ik had niet echt een hechte band met mijn vader en zusje, het was allemaal wat oppervlakkig. In relaties was ik behoeftig en afhankelijk en hunkerde ernaar dat iemand echt voor mij zou kiezen. Ik ging daarin zo ver, dat ik zelfs mijn eigen behoeften opgaf voor een beetje liefde. Je kunt wel zeggen dat ik was losgekoppeld van wie ik werkelijk ben, omdat ik niet wist hoe ik met emoties moest omgaan. 

Je bent altijd op zoek naar de liefde, die je niet kreeg van je ouders, om jouw gehechtheidstrauma te kunnen genezen.

Emotionele verwaarlozing klinkt heel zwaar, maar het is niet iets wat je ouders bewust deden. Het onvermogen van mijn ouders om een ​​emotionele band met mij op te bouwen en me te helpen om mijn emoties te reguleren, kwam voort uit hun gebrek aan deze ervaring met hun ouders. 

Je ouders wisten niet hoe ze je behoeften konden begrijpen, laat staan hoe ze erin konden voorzien. Dat maakt dat je trauma’s hebt opgelopen, die je nu zelf mag gaan helen. 

Hoe ziet emotionele verwaarlozing eruit? 

• Als je ouders je niet hebben geleerd om emoties op een gezonde manier te verwerken en reguleren.
• Als je werd gestraft voor het hebben en voelen van bepaalde emoties. 
• Druk leggen om te presteren. 
• Als je een pijnlijke situatie deelde en je ouders dat gingen het bagatelliseren, ontkrachten of ontkennen. Hiermee hebben ze je waarheid ontkent. 
• Je reacties bestempelen als overdreven, dramatisch of te gevoelig. 
• Er werd niet voorzien in je behoeften. 
• Je leerde geen grenzen stellen of ze werden geschonden. Auteur: Madeleine van Mourik.