EMOTIES, STA JIJ ERMEE IN CONTACT?

We houden ons allemaal bezig met liefde, aanraking, verbinding en intimiteit. Dit zijn dingen die we van jongs af aan al nodig hebben. We zijn er (onbewust) op gericht om dit te ontvangen. Als je niet geleerd hebt om je emoties te uiten of te voelen, is je conditionering dat emoties niet veilig zijn. Je bent een aangepaste versie van jezelf geworden, met maskers en lagen. Je bent afgedwaald van je authentieke zelf, om te overleven en om toch die liefde te ontvangen.

“Our emotions are our messengers”

Je hebt misschien geleerd dat woede niet acceptabel is. Daarom keer je het naar binnen, je sluit je af, of wordt juist heel explosief. Je kijkt als je opgroeit naar het voorbeeld van je ouders en de buitenwereld. Aan de hand daarvan vorm je je aangepaste zelf. 

Copingmechanismen

Het kan ook zijn dat huilen werd gezien als zwak. Je leerde dan al vroeg om je gevoeligheid te verbergen en je emoties te onderdrukken. Hoe vaak ben jij niet direct gesust met een koekje, of een “stil nu maar”? Mocht je voluit huilen en pijn ervaren? Werd je daarin gezien en mocht het er gewoon zijn? Heb jij geleerd om emoties te voelen en te verwerken?

“I wish I was better in telling people how I feel”

Al jong vorm je copingmechanismen die je behoorlijk kunnen belemmeren, op het gebied van intimiteit, als je volwassenen bent. Maar wat zijn copingmechanismen? Dat zijn gedragingen die je aanleert om te overleven, of om toch die liefde te ontvangen die je zo hard nodig hebt. 

Je mag niet boos zijn

Hoorde je weleens; “Ga afkoelen op je kamer”, of “Je mag pas terugkomen als je weer rustig bent”. Je kreeg pas weer aandacht als je je netjes kon gedragen. Als je dit herkent dan heb je geleerd om bang te zijn voor je eigen boosheid. Je hebt je boosheid hiermee gekoppeld aan verlating.  

Vaak zie je dat je in je latere leven partners aantrekt die je grenzen overschrijden. Je twijfelt aan jezelf en stelt ze niet, terwijl je dat wel graag zou willen. Als gevolg hiervan voel je je niet gehoord, niet gezien en niet gewaardeerd. 

“Be grateful for triggers, they point where you are not free”

Het kan ook zijn dat je partners aantrekt die licht ontvlambaar zijn, die juist wel erg in contact staan hun woede. Dit kan ervoor zorgen dat je weer bang wordt en wegrent, in plaats van jezelf te uiten. Je kunt het zien als dat de ander je dit aandoet, maar dat is niet waar. De ander is slechts een spiegel. Je mag het zien als een cadeau, omdat je nu een verloren deel van jezelf kunt terughalen. In dit geval de relatie met je woede en de toestemming voelen om je emoties te uiten.

Stop met huilen

Als je als kleine jongen gevoelig was en je moest huilen, maar je werd verteld daarmee te stoppen. Dan heb je een mechanisme ontwikkeld dat je je kwetsbaarheid moet verbergen, om geaccepteerd te worden. Je zult partners aantrekken die emotioneel en expressief zijn. Ze willen altijd meer van je en in een conflict sluit je je af of word je vermijdend. Het verhaal “mijn emoties zijn niet goed” herhaalt zich.

“I tried to hold it in, but I cried my eyes out”

Deze relaties bieden je de kans om het ​​verloren deel, je gevoeligheid, terug te vinden. Verontschuldig je nooit voor je emoties, zeg nooit sorry voor je tranen. Je kwetsbaarheid is een geschenk. Het is oké om te voelen wat je voelt.

Al je emoties zijn het waard om te erkennen en te voelen. Je woede, je verdriet, je angst, je liefde, je vreugde en je plezier. Het is veilig om thuis te komen bij jezelf. Auteur: Madeleine van Mourik.