EGO, OF IS HET INTUÏTIE?

Hoe herken je het verschil tussen je ego en je ware zelf, je intuïtie? Als je het hebt over je ego dan heb je het over je kleine ‘ik’, je identiteit. Je ware zelf is wie je in kern bent en hoe je je naar buiten laat zien is je ego.

“Intuition is the whisper of the soul”

Je naam is dus je ego, het is je identiteit. Dat stukje ego van jou moet zich neerzetten, kenbaar maken en naar buiten laten zien wie je bent.

Wat is je “zelf”

Als je geboren wordt, ben je je nog niet bewust van het “zelf”. Je leert eerst wat de ander is, je spiegelt dit aan je ouders als je opgroeit. Wat ze terugkoppelen, ben je gaan zien als wie je bent. Dat stuk ga je zien als je ego. Je ego is dus een opeenstapeling van die reflecties uit je omgeving. Het ego bestaat dus uit meningen en visies van anderen. Je ego is op een ding gericht en dat is overleven.

“Life is only a reflection of what we allow ourselves to see”

Door het gescheiden zijn van het zelf, weet je dat het bestaat. Zo kun je alleen samen ervaren, als je ook apart kent. Het ego is dus een hele verzameling van dingen. En daardoor weet je ook dat er een zelf is dat gescheiden is van je ego. Zie het ego als je kleine ‘ik’, niet ouder dan een jaar of vijf.

Je ego is niet slecht

Je kleine ‘ik’ is niet je vijand, zoals sommige dit wel zien. Je kleine ‘ik’ is simpelweg niet meer dan een visie of beeld van iets. Het gaat pas een probleem geven als je kleine ‘ik’ de overhand neemt van je ware zelf. Je bent steeds meer waarde gaan hechten, aan alle fysieke aspecten om je heen en daardoor ben je uit verbinding geraakt met je ware zelf. Maar vergeet niet, je kleine ‘ik’ heeft je wel geholpen, om vele jaren te kunnen overleven. Het heeft je gebracht tot waar je nu bent. 

“Is that you, or your ego?”

Je kleine ‘ik’ heeft leren vluchten, vechten, bevriezen en pleasen, door de jaren heen. Hij of zij leeft op angst, oordelen, gehecht zijn en afwijzing. Als je meer spiritueel wil worden en je wil verbinden met je ware zelf, mag je je bewust worden van het verschil tussen je kleine ‘ik’ en je intuïtie. Je intuïtie is de stem van je ware zelf.

Kijken naar je ego

Op het moment dat je je kleine ‘ik’ bezig kunt zien, geeft dat aan dat je niet meer met hem of haar geïdentificeerd bent. Als je dat verschil kunt ervaren, dan ben je je ware zelf die naar je kleine ‘ik’ kijkt. Als je dat ziet, kun je in je dagelijks leven ervoor gaan zorgen dat je niet meer toegeeft aan je kleine ‘ik’. Je hoeft daar niet meer naar te handelen, waardoor je de kracht geeft aan je intuïtie en die meer ontwikkelt. 

“When you allow your ego to control your thoughts, everything you believe becomes an illusion”

Hoe kun je deze twee gaan onderscheiden? Ten eerste zal je intuïtie nooit je vrije wil in de weg staan. Terwijl je kleine ‘ik’ geen moeite heeft met het nemen van de controle.

Nog een verschil is dat je intuïtie snel en vluchtig is en een rustig gevoel geeft, je intuïtie is namelijk niet gehecht aan emoties. Je intuïtie is vrij van alles en een geheel met je ware zelf. Intuïtie kent ook geen angst en dus ook geen weerstand. Er zal nooit een angst in het antwoord zitten van je ware zelf. Dus ook aan je stem kun je merken dat hij geduldig klinkt en je niet opvliegend bent.

Negativiteit

Je ware zelf kent geen negatieve emoties. Dus mocht je die wel ervaren, dan weet je dat de kleine ‘ik’ praat, hij of zij wil namelijk de volledige controle. De stem van je kleine ‘ik’ gaat altijd uit van kritiek, cynisme, oordelen, haast en is dwingend en wil alles wat op controle zit. Verder kent je ware zelf geen ‘meer of minder‘, ‘goed of slecht‘ of waarde toe aan dingen, je kleine ‘ik’ daarentegen leeft wel in deze realiteit. En verder zoekt de kleine ‘ik’ altijd naar plezier en vermijd het pijn. De kleine ‘ik’ leeft dus altijd in een soort tweestrijd, hij of zij is nooit in het hier-en-nu.

“Love is happy when it is able to give something. The ego is happy when it is able to take something”

Tot slot is de kleine ‘ik’ altijd bezig met ‘nodig hebben’, terwijl je ware zelf gaat over verlangen. Nodig hebben is een frequentie vanuit een te kort, dus een lage frequentie. Hierbij kun je denken aan gevoelens van radeloos zijn en machteloosheid. Elke keer als je dus iets nodig hebt, komt dat uit een frequentie van tekort. Dat doet de kleine ‘ik’ om je te laten zien dat je niet goed genoeg bent. Hierdoor word je aan het werk gezet, om van alles te krijgen en te hebben, om zo goed genoeg te kunnen zijn. Auteur: Madeleine van Mourik.