CODEPENDENTIE, OOK MANNEN LIJDEN IN RELATIES

Als we het hebben over codependentie denken we meestal aan vrouwen. In de artikelen, podcasts en boeken kwam ik van alles tegen, maar niet iets over of gericht op mannen. Best gek eigenlijk, omdat net zo goed veel mannen codependentie hebben aangeleerd.

Ook jongens groeien op in disfunctionele gezinnen, met ouders die kil, afwezig of emotioneel niet beschikbaar zijn. Dus ook jongens ervaren dan al jong dat ze niet gezien en gehoord worden, voor wie ze werkelijk zijn. Ook zij leren om zich aan te passen en weg te cijferen, om liefde te krijgen of te behouden. Dus ook mannen worstelen met het thema geven en nemen in relaties. En ook zijn er veel mannelijke “gevers”, die alles doen “in de naam van de liefde”. 

Pleasegedrag

Ook mannen pleasen en hopen op die manier hun kind pijn te genezen, in hun relatie. Ook zij maken zich (onbewust) schuldig aan manipuleren, om de liefde te behouden. Een destructieve relatie bestaat uit twee personen, die dezelfde wond bij zich dragen.

“Our love is all I ever need”

“Geven” wordt bij meisjes al vroeg aangemoedigd en aangeleerd. Van vrouwen wordt verwacht dat ze de ander op de eerste plaats zetten en vooral zorgen en lief zijn. Hun eigen behoeften maken ze ondergeschikt aan die van de ander. Dus niet alleen vanuit een destructief gezin, maar ook maatschappelijk is dit min of meer “normaal”. 

De man als “redder”

Ook de man krijgt bepaalde rollen toebedeeld. Ze moeten de beschermer en de sterke “redder” zijn. Vanuit deze rol leren jongens dat ze voor een ander moeten zorgen en zie je in relaties dat ze een vrouw gaan “redden”.

“I think God, in creating man, somewhat overestimated his ability” ― Oscar Wilde

Dus ook mannen belanden op deze manier in codependentie en gaan zorgen voor de ander, om niet naar hun eigen stukken te hoeven kijken. Ze hebben ook verslavingen en dempen hun trauma’s en pijnen met middelen. Mannen zijn net zo min in staat om de “verborgen claim”, die veel vrouwen op de man leggen, te dragen.

“Maak me gelukkig”

De vrouw die haar leegte gevuld wil zien door een man, legt een (onbewust) claim; “maak me gelukkig”. En hoe graag die man dat ook zou willen en zich daarvoor inzet, het zal hem nooit lukken. En ook de man die een leegte heeft, zal op die manier proberen om dat te vullen. Ook hij legt (onbewust) een claim; “maak me gelukkig”. Beide zijn ze niet zichzelf en beide zijn ze afhankelijk van de ander voor geluk. 

Wel is het zo dat de man een andere uiting heeft voor deze interne problemen. Een man zal er vaker voor kiezen om zich af te sluiten, op slot gaan, of woede en agressie te gebruiken. Mannen wordt in disfunctionele gezinnen ook niet geleerd om emoties te reguleren, ze mogen zelfs helemaal niets voelen, zeker geen verdriet of angst. Mannen moeten stoer zijn en onafhankelijk, ze zijn de “redders” en dragers.

De kwetsbare jongen

Omdat kwetsbaar jezelf uiten voor mannen echt iets totaal onbekend is, wordt hun angst geuit in woede en boosheid. Daaronder zit een lieve, kleine, kwetsbare jongen die vroeger nooit gezien is. Die niet kon zijn wie hij werkelijk is, dus copingmechanismen heeft aangeleerd om te overleven, net zoals de vrouw. Zowel mannen als vrouwen zijn allemaal op zoek naar de liefde. En de meeste zoeken nog steeds op de verkeerde plek.

“The heart of man is very much like the sea, it has its storms, it has its tides and in its depths it has its pearls too”― Vincent van Gogh

Dus voor alle mannen die lijden onder codependentie en destructieve relaties; “jullie ervaren dezelfde struggles, pijnen, trauma’s en emoties“. Ook voor jullie geldt, word je bewust van wat er aan de hand is. Waarom blijf je voor die ander zorgen ten koste van jezelf? Ben je bang om echt alleen te zijn? Ben je bang om te falen? Mag je emoties voelen van jezelf? Auteur: Madeleine van Mourik.